Na początku 1942 r. dla dowództwa Luftwaffe stała się oczywista potrzeba stworzenia samolotu przeciwpancernego, który mógłby uderzyć w pancerz radzieckich czołgów średnich i ciężkich. Latem 1942 r. podjęto decyzję o konwersji niewielkiej partii bombowców Ju 88A-4 na wersje przeciwpancerne, które później otrzymały oznaczenie Ju 88P-1. W dużej brzusznej gondoli tych samolotów znajdowało się 75-mm działko przeciwpancerne PaK 40L (znane również jako BK 7.5) z elektropneumatycznym systemem ładowania, gondola w ekstremalnej sytuacji mogła zostać zrzucona za pomocą urządzeń pirotechnicznych. Silniki samolotu były chronione pancerzem. Początkowo nos samolotu pozostawał przeszklony, jak w zwykłym bombowcu Ju 88A-4, ale wyniki testów wykazały, że szkło nie wytrzymywało działania gazów podczas strzału. Dlatego też Ju 88P-1 został później zmodyfikowany o pozbawioną szkła sekcję nosową, zapożyczoną z myśliwca Ju 88C, a także zmieniono hamulec wylotowy. Do września 1943 roku wyprodukowano 18 egzemplarzy tego samolotu, z których część trafiła na front wschodni w ramach Versuchskommando für Panzerbekämpfung. Następnie sześć Ju 88P-1 przekazano do 1 Eskadry Bombowej Hindenburg. (Kampfgeschwader 1 „Hindenburg“).
1701437005-instruction-77332
Reviews
There are no reviews yet.